Voorlopig definitief verhuisd!

Jaaaa! Op 14 januari kregen we de sleutel van ons nieuwe huis. Heerlijk, een uitzicht op een vaste woonplek. Vooral dat laatste was iets waar ik erg naar uitkeek, weer lekker de keukenkastjes kunnen vullen en eigen spulletjes om me heen hebben. In 6 weken tijd hebben we op 5 verschillende adressen gewoond. Een voorrecht natuurlijk om dicht bij familie te kunnen zijn, in elk geval een dak boven je hoofd te hebben en een bed. Juist in een land waarin armoede veel zichtbaarder is als in Nederland weet ik dat we geen reden tot klagen hebben. Maar om uiteindelijk weer mijn eigen huis in te kunnen richten is ook wel lekker natuurlijk.

De makelaar zorgde ervoor dat het huis aan de binnenkant van top tot teen geschilderd is. Wat dat betreft is alles spik en span. Ook zou het huis een ‘deepclean’ krijgen. Ik vraag me af wat dat hier inhoudt, want ik zal je niet vertellen hoe we de toiletten aantroffen bij de sleuteloverdracht en op blote voeten wilde je hier niet door het huis lopen. Ja, de kasten zijn aan de binnenkant afgenomen met een natte doek, jammer dat ze de bovenste planken niet gedaan hebben. Ik heb in Spakenburg genoeg kunnen afkijken bij mijn buren en heb de stofdoek aardig leren gebruiken dus ik kan jullie verzekeren dat het er inmiddels wel schoon bijstaat. (Spakenburg staat bekend om schone dames)

Het duurde enkele dagen langer dan verwacht voordat de container met al onze spullen aankwam, wat kan wachten dan lang duren. Maandag 21 januari stond de vrachtwagen met container voor de deur. Het voelde als de dag van gisteren dat de spullen ingepakt in onze woonkamer stonden. En dan opeens heeft de container ook een reis achter de rug van 10000 km. Toch een gek idee. De eerste doos die ik uitpakte was er een met kerstballen. Die hebben we maar gelijk goed weggestopt aangezien kerst net voorbij is. Bij elke nieuwe doos die we uitpakten was het weer een verrassing wat er in zou zitten. Soms wisten we niet meer dat dat óók nog mee was gegaan en we vonden het toch ook wel bijzonder hoe we ál die spullen in ons huis aan de Merel kwijt konden. Wat kan een mens veel verzamelen in 4,5 jaar tijd!

Justin vond het helemaal geweldig en riep bij elke doos whooo, whooo, whooo. Hij was letterlijk als een kind zo blij om zijn eigen speelgoed weer te hebben.

De afgelopen weken hebben we ook een aantal verschillende kerken bezocht en zijn we al een keer naar een bijbelstudiegroep geweest. We voelen ons erg thuis bij Shofar Christian Church, maar willen de kerk wel langer bezoeken voordat we ons echt als lid aanmelden.

Justin blijft een makkelijk mannetje die overal wel zijn weg vindt. We hebben hem hier aangemeld bij een kinderdagverblijf waar hij dagelijks ’s morgens naartoe gaat. Een groot voordeel is dat hij daar ook met andere kinderen kan spelen, thuis is hij ook maar alleen. Daarnaast leert hij er ook Afrikaans en Engels (het is een tweetalig kinderdagverblijf).

De eerste dagen had hij erg veel moeite om afscheid te nemen, maar inmiddels vermaakt hij zich prima en gaat afscheid nemen ook beter. Hij maakt natuurlijk ook veel mee met al die verhuizingen en een vreemde taal.

Nu de verhuizing achter de rug is ben ik ook aan het netwerken. We hebben enkele afspraken bij NGO’s (organisaties met vrijwilligerswerk, in arme gebieden). Daarnaast heb ik volgende week een kennismakingsgesprek bij de Nederlandse school hier in Kaapstad. Verder hebben we bij dit huis een flatlet, dat is een aparte kamer met badkamer en eigen ingang. Als er geen familie of vrienden op bezoek zijn wil ik de kamer gaan verhuren als B&B. Ik heb verder nog het plan om mijn Engels wat te gaan bijspijkeren, een schildercursus te volgen, een groentetuin aan te leggen, mijn Afrikaanse kookkunsten te gaan uitbreiden… Genoeg ideeën dus, voorlopig vermaak ik me wel hier! We vinden het belangrijk Gods leiding ook hierin te vragen en geloven dat Hij uiteindelijk zal laten zien hoe ik mijn leven hier verder invulling kan geven.

Vandaag ben ik een ochtend bij Beautiful Gate geweest, de organisatie waar ik 5 jaar geleden een jaar werkte als onder andere kleuterjuf. Ik ontmoette er oude bekenden, heerlijk om weer wat herinneringen op te halen. Een van de oude bekenden was ‘tata Solomon’ een van de childcareworkers woonachtig in de township. In dat jaar leerde ik hem om te gaan met de computer, internet en word. Vandaag vertelde hij me hoe dankbaar hij is dat hij dat kon leren, inmiddels is er een heel computerlokaal waar hij de verworven kennis weer doorgeeft aan mensen uit de township. Een bemoediging voor mij om te zien hoe hij zich heeft ontwikkeld en weer tot zegen kan zijn voor anderen (dit had ik echt niet verwacht, was een complete verrassing voor me)

Natuurlijk mis ik Nederland ook bij tijd en wijle, vooral als ik hoor van de afgelopen weken waarin jullie konden schaatsen. Ik had graag de schaatsen ondergebonden en een lekker tochtje gemaakt op het Eemmeer. In de container zaten nog wat pakken hagelslag, schuddebuikjes en pindakaas. Als ik Nederland mis doe ik dat gewoon op brood en voel ik me weer helemaal thuis.

Een ritje naar de supermarkt is hier een hele ervaring. De eerste keer was ik zo’n 1,5 uur in de supermarkt. Er zijn zóveel producten, een hele onderneming om uit 25 soorten ketchup de juiste fles te kiezen… Ik ben een echte Hollander en behoorlijk prijsbewust, dus de 2e keer ben ik maar alleen gegaan om Jan niet teveel te vermoeien…

Nog een laatste opmerking is dat ons postadres niet is veranderd, wel ons vaste telefoonnummer: 0027218519005
Mobiel Jan: 0027716839796
Mobiel Caroline: 0027790287230

Een hartelijke groet van ons!
Zie bijlage voor wat foto’s.